czwartek, 16 maja 2013

O byciu mamą^^




"Rodzicielska miłość stała się przez ten rok jeszcze bardziej tajemnicza i niezrozumiała. Jak to jest, że się o bólu, strachu, niepewności nie myśli, a tyle jej było i wciąż czasem jest. Umyka, gdzieś w podświadomość, a gdy przebija się w słowa - mówi się o tym z ciepłym uśmiechem satysfakcji, że dane nam było to przeżyć. Kochamy kogoś o kim nie wiemy nic, kogoś kto nic o sobie nie mówi, kogoś kto potrafi jedynie rzucić klockiem i z hukiem rąbnąć o ziemię. Jedyne czułe gesty to ciepło jego ciała wtulającego się w nas co krok. Nigdy nie zachwycałam się dziećmi, ale on przegryzł się przez ten rok do najgłębszych pokładów mojej miłości. Skąd to się bierze, że wbrew jakiejkolwiek logice, czasu wcale nie jest mniej, a energii i chęci do działania wciąż więcej. Jak to się dzieje, że on nieświadomie upraszcza moje życie? Jak z klockami... Istnieje niezrozumiały, odgórny zakaz budowania wież z klocków, a gdy tylko jakiś problem-wieżę zbuduję -  on ze śmiechem pacnie rączką tak, by żaden klocek nie został na miejscu".

I właśnie o tym powstał mój kolejny wpis. O tym jak dobre i tajemnicze jest macierzyństwo. Ten tekst napisałam 3 lata temu i od tego czasu niewiele się zmieniło. Olek naprawdę, mając rok, nie pozwalał budować wież, bo od razu je rozwalał. Choć prawdziwy zakaz się skończył to ja nadal nie umiem wymyślać problemów, a on nadal jedną minką potrafi znaleźć rozwiązanie na te prawdziwe :).
Wieża z klocków zaraz zrobi bach^^.
Wpis leci na wyzwanie:
- do Skarbnicy pomysłów na wyzwanie cykliczne - bo maj w tym roku wybucha co dzień kolorami i jest cudownie, radośnie i w końcu całe dni możemy spędzać z Olkiem na dworze :)

- Na Strychu - wyzwanie z okazji dnia mamy

Follow my blog with Bloglovin

13 komentarzy:

  1. Wspaniały wpis, prawdziwy i niesamowicie ciepły!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Ale to świetnie wymyśliłaś! Tekst bardzo mi się podoba :)

    OdpowiedzUsuń
  3. Fantastyczna i bardzo pozytywnie nastawiająca praca..i tekst...ciepły:)

    OdpowiedzUsuń
  4. Piękne słowa i bardzo prawdziwe :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Bardzo wzruszający wpis... zazdroszczę Ci takiego małego dużego szczęścia...praca bardzo wyjątkowa ♡

    OdpowiedzUsuń
  6. też mam takiego małego, siostrzeńca co prawda, ale odkryłam, że jednak lubię dzieci i to bardzo;), piękny wpis

    OdpowiedzUsuń
  7. oniemiałam... :) nie wiem co mi się bardziej podoba - tekst czy obraz... szczególnie, że ja jestem tam, gdzie Ty 3 lata temu :) i ubrałaś w słowa to, czego ja nie ogarniam ani umysłem, ani sercem :)

    OdpowiedzUsuń
  8. To prawda, piękne uczucie. Dziękuję losowi,że było mi dane. Dziękuję Tobie, że ładnie o tym napisałaś:)

    OdpowiedzUsuń
  9. Ubrałaś w słowa to co dla mnie nie do opisania. Jakże prawdziwy jest ten tekst, ciepły i wzruszający. Praca Cudowna :)

    OdpowiedzUsuń
  10. Ciekawie to wszystko wymyśliłaś! Świetne kolorki :). Super!

    OdpowiedzUsuń

ZielonaKrówka ciepło dziękuje ^^